വിർച്വൽ

 

അസഹിഷ്ണുതേ, വന്നെൻ

പുലരിച്ചായക്കപ്പിൽ

ചവർക്കും വാക്കാൽ  നിന്റെ

വിഷം നീ തുളിച്ചല്ലോ

സുഹൃത്താണെന്നോ നീയെ-

ന്നടുത്താളെന്നോ! കൊള്ളാം

ഇറക്കാൻ നിന്നെ? കച്ചു,

തുപ്പണം; വയ്യെങ്കിലും.

 

 

ഏകീഭവിക്കിലും 'ബഹു'വായിരിക്കുന്ന

 

 

പൊതുവെന്നു പലതുള്ള

 ഒരുമകൾ പലതുള്ള

 ഒരു ദിശയിൽ നീളു -

 ന്നനാദിയന്തങ്ങൾ

 സമാന്തരങ്ങൾ

 സംഗമം എങ്ങെന്ന

 സങ്കടങ്ങൾ

 

 കടലാസ്സുചതുരത്തി-

 നതിരിൻ പുറത്തേക്ക്

 അകലക്രമങ്ങൾ

 ചരിവുകൾ ശരിപോലെ

 തുടരുമെങ്കിൽ  വരകൾ

 അവിടെവിടെയോ

 കണ്ടു ചേരുമെന്നും

 ജ്യാമിതീഗണിതങ്ങൾ

 പൊളിയല്ലയെന്നും

 വരയാൻ പഠിച്ചു തുടങ്ങുന്ന

 ദൈവക്കിടാങ്ങളോടിന്നലെ

 (പതിവു നുണ) പിന്നേയു -

 മുരുവിട്ടതാണു  ഞാൻ

 

 ആവർത്തനങ്ങൾ ബലം ചേർക്കു-

 മൗഷധച്ചേരുവകൾ പോലെന്ന്

 അങ്ങനന്തത്തിൽ

 നമുക്കുമായൊരു ബിന്ദു

 മിന്നി നിൽപ്പെന്ന് 

 നേരായി മാറുമെല്ലാമെന്നു

 കേവലം മായപ്രതീക്ഷകൾ

 ഊതിപ്പെരുപ്പിച്ച്

 നാമിരിക്കുന്നൊരേ

 ജാലകച്ചതുരത്തിൽ

 

വന്നു തുരുമ്പു കയ്യേറുന്നതിൻ   മുൻപ്‌

 ഒന്നൊരു വണ്ടി കുതിച്ചു കൂകിപ്പാഞ്ഞു

 നമ്മളെ ബന്ധിച്ചു പോയേക്കുമെ-

 ന്നൊരു സംഭവ്യമുള്ളിൽ

 കെടാതെയൊളിപ്പിച്ച്

 എങ്കിലും

 മുന്നോട്ടു നീളുന്നു

 തെറ്റാതളന്നു നാം

 അന്തരം പാലിച്ചു

 പോരുന്നു പിന്നെയും  

 സമമേ....

 ഇല്ലെന്നു ഭാവിക്കയല്ലോ

 വ്യസനങ്ങൾ

 അല്ല നിരാശകൾ !

 

 

 

ശ്രവണകം

 /

ശ്രവണകം

 

 /" അഥവാ കഷ്ട!മീ യുവാവശ്രമണഹതകന്റെ

കഥയില്ലായ്മകൾ കേട്ടു കുഴങ്ങുന്നുണ്ടാം." എൻ. കുമാരനാശാൻ /

 

ഒച്ചകൾ ഒച്ചകൾ 

ഒച്ചയാണൊക്കെയും

ഒച്ചകൾക്കുള്ളിലെന്താണ് ?

ഒച്ചക്കു ചിത്തമെങ്ങാണ് ?

ഒച്ചകളെത്തുന്നതെങ്ങ് ? 

 

കേൾവിക്കധികാരമാർക്ക് ?

കേൾക്കുന്നതാര്? 

ഉള്ളിന്റെ പൊള്ളയോ  ?

ഉടൽ ഭൗതികങ്ങളോ ?

കണ്ടുകണ്ടറിയണം

തേടിയലയേണം

കേൾവിയ്ക്കധികാരിയാര് ?

 

താൻ താനറിയുകയെന്നോ?

നമ്പാനരുതാത്ത പൊള്ള്

വൈകിയെന്നോ 

പോട്ടെ , വൈകലും നന്ന് 

 

കൂടുതൽ ആഴം

കൂടിയ  വിശാലം

ഗാഢമതിതീവ്രം

വേഗം നിരന്തരം

അറിവുകൾ  കേവലം 

തന്ത്രങ്ങൾ കേവലം

 

ഞാനെന്ന ചിഹ്നനം

ഊരിയെറിയുന്നു 

വീണായ വാഴ്‌വു 

പിടയുന്നു  

കേൾവിക്ക്

കേൾവിക്കും

കാവലാൾ ആര്?

 

കാലമണയുന്നു.

ഋതുപാകം

  

കാലമറിയാതെ ,

പെയ്‌തതെല്ലാം കുടിച്ചു ചീർത്ത

ഒരു പെരും പോക്കാച്ചി

നീണ്ടുനിവർന്നും

കമഴ്ന്നുമലർന്നും

അക്ഷമം

ഉറക്കമില്ലായ്മ പോക്കുന്നു .

 

ചടവുള്ള മുഖം നിറയെ

ആലസ്യത്തിന്റെ കോട്ടുവാച്ചിരിയണിഞ്ഞ്‌

ആദ്യം ഇളംവെയിലെത്തുന്നു

ചെറുചൂടിന്റെ

സ്നേഹകം തേച്ചു തിരുമ്മി നിൽക്കുന്നു

പിന്നാലെ

പച്ചയുടെ പര്യായങ്ങൾ ഒക്കെയും

തെറുത്തുകൂട്ടി

ഇലക്കിഴി മുറുക്കി

പാട്ടും മൂളി

വസന്തമെത്തുന്നു

മേദിനിപ്പരപ്പാകെ

അവളുടെ

വിരലടക്കങ്ങൾ

പടരുന്നു

 

വലിഞ്ഞ നീരിടങ്ങളിൽ

വിരുന്നെത്തുന്നു

വണ്ടുകൾ ,പൂമ്പാറ്റകൾ, തേനീച്ചകൾ

 

വെളിവ്

 

അത്രയേ വേണ്ടിയിരുന്നുള്ളു  

അത്രമാത്രം 

അതുമട്ടിൽ  വിപത്തിലായിരുന്നു  

അപ്പുറം മറിയാൻ   

അത്ര തന്നെ വേണ്ടിയുമിരുന്നു

കണിശമായും 

അന്നേരമാണവർ വന്നതും 

അതേ പ്രലോഭനം തന്നതും 

 

മീനുകൾക്ക് സാഗരമേ 

മുക്കുവന്നു  തോണിയേ  

ആർത്തിക്കാരനായിരുന്നില്ല     

വിശപ്പിന്റെ വായിലേയ്ക്ക് 

കൊരുത്തെറിഞ്ഞ ഇരയായിരുന്നത് 

ആ  വെള്ളി വിനാശത്തിന്റേതെന്ന് 

എന്തിനു സംശയിക്കണം !

അതും നിമിത്തമെന്നല്ലോ 

നിന്നിലുള്ള ഉറപ്പുമെന്നല്ലോ 

 

  

പറയാതെല്ലാം അറിഞ്ഞവനല്ലേ

പാറയിൽ പണിഞ്ഞ വിശ്വാസമല്ലേ  

നോക്കിയും മിണ്ടിയും   

തൊട്ടും തലോടിയും  

പുണ്ണുകൾ  പുഴുക്കുത്തുകളും  

വേരോടെ   പിഴുതതല്ലേ  

പോയെന്നടക്കിയവനെ  

പേര് ചൊല്ലി ഉണർത്തിയതല്ലേ 

പറയാതറിഞ്ഞോളും എന്ന്  

നിന്റെ കിരീടം 

നിന്റെ ചമ്മട്ടി ,ചാട്ട

നിന്റെ കുരിശ് 

നീയറിയാതെന്ത്  എന്ന് ...

നിന്റെ അകപ്പെടൽ 

നിന്റെ വിടുതലും 

നിന്നാലാവാത്തതല്ലെന്ന്   ...!

 

എന്റെ പിഴ എന്റെ മാത്രം പിഴ

 

വഞ്ചകനല്ല  

വിശ്വാസംമൂലം  വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടവൻ 

പിതാവേ 

ചൂണ്ടച്ചരടിന്റെ കുരുക്കു മുറുക്കും മുൻപ്

ഇതമാത്രം 

 

നീ വെറും മനുഷ്യപുത്രൻ  

ഞാനും